دوره ۲۵، شماره ۷۹ - ( ۱۰-۱۴۰۴ )
جلد ۲۵ شماره ۷۹ صفحات ۰دوره۰فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nojoomi E, Aghaeizadeh E, Parizadi T. (2025). Evaluation of transportation-oriented development potentials in urban deteriorated fabric (case study: Safa neighborhood of Tehran). jgs. 25(79),
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-4331-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-4331-fa.html
نجومی الهام، آقائی زاده اسماعیل، پریزادی طاهر. ارزیابی توان توسعه حمل و نقل محور در بافت فرسوده شهری (مطالعه موردی: محله صفای شهر تهران) تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی ۱۴۰۴; ۲۵ (۷۹)
۱- کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران،
۲- دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ،aghaeizadeh@guilan.ac.ir
۳- دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران،
۲- دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ،
۳- دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران،
چکیده: (۲۰۰۷ مشاهده)
امروزه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، همزمان با رشد شتابان مناطق شهری در کنار افزایش جمعیت، مسائل و مشکلات بی شماری به وجود آمده که بعضاً با گذشت زمان، منجر به فرسودگی ساختاری و عملکردی بافت های شهری شده که توسعه پایدار شهری به عنوان راه حلی برای رفع اینگونه مشکلات در شهر ها مطرح گردیده است. توسعه حمل و نقل محور، به عنوان یکی از رویکردهای توسعه هوشمند شهری با محوریت سیستمهای حمل و نقل و مرکزیت عابرین پیاده در ایستگاه ها، می تواند یکی از راهکارهای مناسب در سیستم شهری جهت مقابله با مسائل و مشکلاتی باشد که گریبانگیر اکثر مناطق فرسوده شهرهای بزرگ از جمله تهران، شده اند. در این پژوهش محله صفا به عنوان یکی از محله های کلانشهر تهران که جزئی از بافت های فرسوده این شهر نیز قلمداد می شود، به علت قرارگرفتن در نزدیکی ایستگاههای حمل و نقل عمومی، به منظور بررسی کاستی ها و توان های موجود در آن برای توسعه شهری با محوریت حمل و نقل عمومی به منظور دستیابی به رویکردی مطلوب جهت ساماندهی بافت مورد توجه قرار گرفت. در پژوهش حاضر، با هدفی کاربردی و ماهیتی توصیفی _ تحلیلی، از طریق بررسی های میدانی و یافته های کمی به دست آمده از بلوک های آماری سال 1395 آمار ایران، به تحلیل یافتهها توسط نرم افزار GIS و مدل های تحلیل آمار فضایی پرداخته شد. نتایج نشان می دهد که این محدوده از پتانسیل های خوبی جهت اجرای طرح برخوردار بوده و در این میان ایستگاه 17 شهریور با توجه به شاخصهای پنج گانه مورد بررسی، بیشترین انطباق را با این رویکرد دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
فهرست منابع
۱. ادیب زاده، بهمن؛ بلانیان، ندا و شمس الاحرار، فرزانه (۱۳۸۸). نقش الگوی بوم آورد در نوسازی بافت های فرسوده نمونه موردی: الگوی مسکن محله نعمت آباد منطقه ۱۹ تهران. نشریه اینترنتی نوسازی، ۱(۱)، ۱۳-۱.
۲. براون، لنس جی؛ دیکسون، دیوید و گیلهم، الیور (۱۳۸۹). طراحی شهری برای قرن شهری، مکان سازی برای مردم. ترجمه: دکتر سید حسین بحرینی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
۳. پور احمد، احمد و عمران زاده، بهزاد (۱۳۹۱). ارزيابي و ارائه راهكارهاي توسعه سيستم حمل و نقل BRT در کلانشهر تهران با استفاده از مدل SWOT. پژوهش و برنامه ريزي شهري، ۳(۱۱)، ۳۶-۱۷.
۴. تقی پور، احمد؛ محرابیان، آزاده و سیفی پور، رویا (۱۳۹۴). رویکرد اقتصادی توسعه حمل و نقل محور (چاپ اول). تهران: انتشارات سازمان چاپ پویا.
۵. حاتمی نژاد، حسین؛ ضرغام فرد، مسلم، خادمی، امیر حسین و میر سیدی، سید محمود (۱۳۹۴). سیاست های فضایی در برنامه ریزی شهری با تأکید بر توسعه میان افزا و رشد هوشمند (چاپ اول). مشهد: انتشارات پاپلی.
۶. حبیبی، کیومرث؛ پوراحمد، احمد و مشکینی، ابوالفضل (۱۳۹۵). بهسازی و نوسازی بافت های کهن شهری (چاپ هفتم). تهران: نشر انتخاب.
۷. خانی، علی و حاجی علی اکبری، کاوه (۱۳۸۸). تبیین الگوی توسعه محلات فرسوده شهر تهران. نشریه اینترنتی نوسازی، ۱(۳)، ۷-۱..
۸. دفتر خدمات نوسازی محلات غرب منطقه ۱۳ (۱۳۹۴). سند ویژه نوسازی محله صفا. ۱۱۸-۱.
۹. ذبیحی، حسین؛ عبداله، بهار و عبداله، بهسا (۱۳۹۵). ارزيابي و تعيين نقش مجتمع ايستگاهي دروازه دولت با رويکرد توسعه مبتني بر حمل و نقل عمومی (TOD). فصلنامه مطالعات مديريت شهري، ۸(۲۶)، ۳۰-۱۹.
۱۰. رضویان، محمد تقی؛ درگاهی، محمد مهدی و هونکزهی، محمد امین (۱۳۹۵). کاهش اثرات حمل و نقل بر سازمان فضایی شهر با بهره گیری از توسعه مبتنی بر حمل و نقل(TOD). فصلنامه علمی _ پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی، ۹(۱)، ۳۸-۱۹.
۱۱. رفیعیان، مجتبی؛ عسگری تفرشی، حدیثه و صدیقی، اسفندیار (۱۳۸۹). کاربرد رویکرد توسعه حمل و نقل محور (TOD) در برنامه ریزی کاربری زمین های شهری، نمونة مطالعه: ايستگاه مترو صادقيه. مدرس علوم انسانی _ برنامه ریزی و آمایش فضا، ۱۴(۳)، ۳۱۲-۲۹۵.
۱۲. ساسان پور، فرزانه (۱۳۹۰). مبانی پایداری توسعه کلانشهر ها با تأکید بر کلانشهر تهران (چاپ اول). تهران: انتشارات مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران.
۱۳. ساعتیان، گلسا؛ ربانی، سروش و ترابی، ساناز (۱۳۸۹). بررسی طراحی ساختار شهری براساس خطوط حمل¬ونقل سریع (TOD) در ایستگاه متروی گلشهر کرج. فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزي شهري چشم انداز زاگرس،۲(۶)، ۴۵-۲۳.
۱۴. سلطانی، علی (۱۳۹۲). مباحثی در حمل و نقل شهری، با تأکید بر رویکرد پایداری (چاپ دوم). شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
۱۵. سلیمانی، محمد و حیدری، جهانگیر (۱۳۹۱). توسعه درون شهری با تاکید بر نوسازی بافت های فرسوده. تهران: آذرخش.
۱۶. صادقی، آرش؛ لاریمیان، تایماز و عبداله، بهار (۱۳۹۰). اولویت¬بندی شاخص¬های مؤثر در پیاده¬سازی رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی با بکارگیری تکنیک تحلیل سلسله¬مراتب فازی. مجموعه مقالات یازدهمین کنفرانس بین¬المللی مهندسی حمل و نقل و ترافیک (ص ۱-۱۶). معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، تهران، اسفند ۱۳۹۰.
۱۷. عباس زادگان، مصطفی؛ رضازاده، راضیه، محمدی، مریم و علی پور اشلیکی، سجاد (۱۳۸۹). سنجش عوامل تأثیرگذار بر میزان رضایت از سکونت در محلات بلافصل ایستگاه های متروی تهران. پژوهشنامه حمل و نقل، ۷(۳)، ۲۶۰-۲۴۵.
۱۸. عباس زادگان، مصطفی؛ ساشورپور، مهدی و روستا، مریم (۱۳۸۸). ارتقای کیفیت فضاهای شهری در فرایند طرح منظر شهری محله صابونپزخانه. نشریه اینترنتی نوسازی، ۱(۱)، ۹-۱.
۱۹. عبدی، محمدحامد و علیزاده، هوشمند(۱۳۹۲). تبیین عوامل مؤثر بر الگوی سفر شهروندان با استفاده از رویکرد توسعه حمل و نقل محور (مطالعه موردی: مرکز شهر سنندج). مطالعات و پژوهش¬های شهری و منطقه ای، ۵(۱۹)، ۱۴۸-۱۲۵.
۲۰. کمانرودی، موسی (۱۳۸۵). تعاریف فرسودگی و نظام مداخله. فصلنامه اندیشه ایرانشهر، ۲(۹و۱۰)، ۳۵-۲۹.
۲۱. مشکینی، ابوالفضل؛ مهدنژاد، حافظ و پرهیز، فرهاد (۱۳۹۲). الگوهای فرانوگرایی در برنامه ریزی شهری (چاپ اول). تهران: انتشارات امید انقلاب.
۲۲. مهندسین مشاور گزینه (۱۳۸۶). طرح منظر شهری محله مفت آباد تهران. مرحله اول، فصل هشتم، تهران.
۲۳. مهندسین مشاور گزینه (۱۳۸۶). طرح منظر شهری محله مفت آباد تهران. مرحله اول، فصل پنجم، تهران.
۲۴. وزارت کشور (۱۳۹۹). ضرورت نوسازی ۳۲۰۰ هکتار بافت فرسوده شهر تهران، برگرفته از https://www.moi.ir/news/۱۳۷۶۲۸
25. Abdullah, Jamalunlaili, & Mazlan, Mohd Hafiy (2016). Characteristics of and Quality of Life in a Transit Oriented Development (TOD) of Bandar Sri Permaisuri, Kuala Lampur. Procedia - Social and Behavioral, Sciences 234, 498 - 505. [DOI:10.1016/j.sbspro.2016.10.268]
26. Bierbaum, A. H., Vincent, J. M., & McKoy, D. L. (2010). Linking transit-oriented development, families and schools. Community Investments, 22(2), 18-21.
27. Calthorpe, P. (1990). Transit Oriented Development Design Guidelines. Calthorpe Association.
28. Calthorpe, P. (1993). The next American metropolis: Ecology, community, and the American dream. Princeton architectural press.
29. Cervero, R. (2005). Transit oriented development in America: strategies, issues, policy directions. TRANSIT ORIENTED DEVELOPMENT: MAKING IT HAPPEN, 2005, PERTH, WESTERN AUSTRALIA, AUSTRALIA.
30. Cervero, R., & Kockelman, K. (1997). Travel demand and the 3Ds: density, diversity, and design. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 2(3), 199-219. [DOI:10.1016/S1361-9209(97)00009-6]
31. Charles, J. A., & Barton, M. (2003). The Mythical World of Transit-Oriented Development: Light Rail and the Orenco Neighborhood Hillsboro, Oregon.
32. Downs, A. (2005). Smart growth: Why we discuss it more than we do it. Journal of the American Planning Association, 71(4), 367-378. [DOI:10.1080/01944360508976707]
33. Ewing, R., & Cervero, R. (2010). Travel and the built environment: a meta-analysis. Journal of the American planning association, 76(3), 265-294. [DOI:10.1080/01944361003766766]
34. Habib, F., Peimani, N., & Daroudi, M. R. (2013). Urban Deteriorated Fabric Regeneration According to Public Open Space Enhancement (Case Study: Tabriz). World Applied Sciences Journal, 21(8), 1237-1249.
35. Handy, S. (2005). Smart growth and the transportation-land use connection: What does the research tell us?. International regional science review, 28(2), 146-167. [DOI:10.1177/0160017604273626]
36. Hikichi, L. (2003). New urbanism and transportation. University of Wisconsin-Milwaukee, 1-28.
37. Holmes, J., & van Hemert, J. (2008). Transit oriented development. The Rocky Mountain Land Use Institute.
38. Huang, R., Grigolon, A., Madureira, M., & Brussel, M. (2018). Measuring transit-oriented development (TOD) network complementarity based on TOD node typology. Journal of Transport and Land Use, 11(1). [DOI:10.5198/jtlu.2018.1110]
39. Neuman, M. (2005). The compact city fallacy. Journal of planning education and research, 25(1), 11-26. [DOI:10.1177/0739456X04270466]
40. Ramírez, S. M., & Rosas, J. V. (2014). Transit Oriented Development: Regenerate Mexican Cities to Improve Mobility.
41. Riggs, W., & Chamberlain, F. (2018). The TOD and smart growth implications of the LA adaptive reuse ordinance. Sustainable Cities and Society, 38, 594-606. [DOI:10.1016/j.scs.2018.01.007]
42. Safaee, M. M., Kafi, N. S., & Torkaman, A. (2016). A Focus on the Contribution of Promoting TOD to Increasing Tehran's Public Spaces. Procedia engineering, 165, 126-133. [DOI:10.1016/j.proeng.2016.11.744]
43. Widyahari, N. L. A., & Indradjati, P. N. (2015). The potential of transit-oriented development (TOD) and its opportunity in Bandung Metropolitan Area. Procedia Environmental Sciences, 28, 474-482. [DOI:10.1016/j.proenv.2015.07.057]
44. Xie, Jing (2017). Transit Oriented Development (TOD) for Urban Sustainability: A Comparative Case Study of Beihing and Shenzhen, China. A thesis presented to the University of Waterloo in fulfillment of the thesis requirement for the degree of Masters of Environmental Studies.
45. References:
46. Abbaszadegan, M., Rezazadeh, R., Mohammadi, M., & Alipour Ashliki, S. (2010). Measuring the Key Factors on Satisfaction Level of Residence in Neighborhoods Adjacent to Metro Stations of Tehran. Transportation Research, 7(3), 245-260. (in persian)
47. Abbaszadegan, M., Sashourpour, M., & Roosta, M. (2009). Improving the quality of urban spaces in the process of planning the urban landscape of Sabunpezkhaneh neighborhood. Nosazi Internet Journal, 1(1), 1-9. (in persian)
48. Abdi, M. H., & Alizadeh, H. (2013). Determination of Land Use Effective Factors on Travel Behavior with Transit- Oriented Development Approach, the case of city center of Sanandaj. Regional Studies and Research, 5(19), 125-148. (in persian)
49. Abdullah, J., & Mazlan, M. H. (2016). Characteristics of and quality of life in a transit oriented development (TOD) of Bandar Sri Permaisuri, Kuala Lumpur. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 234, 498-505. [DOI:10.1016/j.sbspro.2016.10.268]
50. Bierbaum, A. H., Vincent, J. M., & McKoy, D. L. (2010). Linking transit-oriented development, families and schools. Community Investments, 22(2), 18-21.
51. Brown, L. J., Dixon, D., & Gillham, O. (2010). Urban design for an urban century : placemaking for people (S. H. Bahraini, Trans.). Tehran: University of Tehran
52. Calthorpe, P. (1990). Transit-Oriented Development Design Guidelines. Calthorpe Association, 5.
53. Calthorpe, P. (1993). The next American metropolis (Vol. 23): New York: Princeton Architectural Press.
54. Cervero, R. (2005). Transit oriented development in America: strategies, issues, policy directions. TRANSIT ORIENTED DEVELOPMENT: MAKING IT HAPPEN, 2005, PERTH, WESTERN AUSTRALIA, AUSTRALIA.
55. Cervero, R., & Kockelman, K. (1997). Travel demand and the 3Ds: Density, diversity, and design. Transportation research part D: Transport and environment, 2(3), 199-219. doi: [DOI:10.1016/S1361-9209(97)00009-6]
56. Get rights and content
57. Charles, J. A., & Barton, M. (2003). The Mythical World of Transit-Oriented Development: Light Rail and the Orenco Neighborhood Hillsboro, Oregon.
58. Downs, A. (2005). Smart growth: Why we discuss it more than we do it. Journal of the American Planning Association, 71(4), 367-378. [DOI:10.1080/01944360508976707]
59. Ewing, R., & Cervero, R. (2010). Travel and the built environment: A meta-analysis. Journal of the American Planning Association, 76(3), 265-294. [DOI:10.1080/01944361003766766]
60. Gozineh Consulting Engineers. (2007a). Urban landscape Plan of Moft Abad (Vol. 1-chapter 5). Tehran. (in persian)
61. Gozineh Consulting Engineers. (2007b). Urban landscape Plan of Moft Abad (Vol. 1-chapter 8). Tehran. (in persian)
62. Habib, F., Peimani, N., & Daroudi, M. R. (2013). Urban deteriorated fabric regeneration according to public open space enhancement (case study: tabriz). World Applied Sciences Journal, 21(8), 1237-1249.
63. Habibi, K., Pour ahmad, A., & Meshkini, A. (2010). Urban rehabilitation & renovation in the old textures. Tehran: Entekhab. (in persian)
64. Handy, S. (2005). Smart growth and the transportation-land use connection: What does the research tell us? International regional science review, 28(2), 146-167. [DOI:10.1177/0160017604273626]
65. Hataminejad, H., Zarghamfard, M., Khademi, A. H., & MirSeyedi, S. M. (2014). Spatial policies in urban planning Mashhad: Papoli. (in persian)
66. Hikichi, L. (2003). New urbanism and transportation. University of Wisconsin-Milwaukee, 1-28.
67. Holmes, J., & van Hemert, J. (2008). Transit oriented development. The Rocky Mountain Land Use Institute.
68. Huang, R., Grigolon, A., Madureira, M., & Brussel, M. (2018). Measuring transit-oriented development (TOD) network complementarity based on TOD node typology. Journal of transport and land use, 11(1), 305-324. [DOI:10.5198/jtlu.2018.1110]
69. Kamanroudi, M. (2016). Definitions of deterioration and intervention system. Iranshahr Thought, 9&10, 29-35. (in persian)
70. Khani, A., & Haji Ali Akbari, K. (2009). Explaining the development pattern of deteriorated neighborhoods in Tehran. Nosazi Internet Journal, 1(3), 1-7. (in persian)
71. Meshkini, A., Mahdenjad, H., & Parhiz, F. (2013). Postmodernism patterns in urban planning. Tehran: Omid-e-Enghelab. (in persian)
72. Ministry of Interior of the Islamic Republic of Iran. (2020). Necessity of renovation of 3200 hectares of deteriorated fabric of Tehran city. from https://www.moi.ir/news/137628 (in persian)
73. Neuman, M. (2005). The compact city fallacy. Journal of Planning Education and Research, 25(1), 11-26. [DOI:10.1177/0739456X04270466]
74. Pourahmad, A., Mehdi, A., & Mahdian, M. (2012). Investigation and Analysis of Urban primacy in Mazandaran Province during 1956-2004. Journal of Geography and Urban Planning of Zagros Landscape, 4(13), 17-24. (in persian)
75. Rafieian, M., Asgari Tafreshi, H., & Siddighi, E. (2010). The application of the transportation-oriented development (TOD) approach in urban land use planning, case study: Sadeghieh aubway station. Spatial Planning, 14(3), 295-312. (in persian)
76. Ramírez, S. M., & Rosas, J. V. (2014). Transit Oriented Development: Regenerate Mexican Cities to Improve Mobility.
77. Razavian, M. T., Dargahi, M. M., & Honakzahi, M. A. (2016). Reducing the effects of transportation on the spatial organization of the city using transportation-based development (TOD). New Attitudes in Human Geography, 9(1), 19-38. (in persian)
78. Renovation services office of district 13 western neighborhoods of Tehran. (2015). Special document for the renovation of Safa neighborhood. (pp. 1-118). Tehran (in persian)
79. Riggs, W., & Chamberlain, F. (2018). The TOD and smart growth implications of the LA adaptive reuse ordinance. Sustainable Cities and Society, 38, 594-606. [DOI:10.1016/j.scs.2018.01.007]
80. Saatian, G., Rabbani, S., & Torabi, S. (2010). Investigating the design of urban structure based on rapid transit lines (TOD) in Golshahr subway station. Chashmandaz-E-Zagros, 2(6), 23-45. (in persian)
81. Sadeghi, A., Larimian, T., & Abdollah, B. (2011). Prioritization of effective indicators in the implementation of the development approach based on public transport using the fuzzy hierarchy analysis technique. Paper presented at the 11th Transportation and Traffic Engineering Conference of Iran, Tehran. (in persian)
82. Safaee, M. M., Kafi, N. S., & Torkaman, A. (2016). A Focus on the Contribution of Promoting TOD to Increasing Tehran's Public Spaces. Procedia Engineering, 165, 126-133. [DOI:10.1016/j.proeng.2016.11.744]
83. Sasanpour, F. (2011). Fundamentals of sustainable development of metropolises with an emphasis on Tehran metropolis. Tehran: Tehran City Planning and Studies Center. (in persian)
84. Soleimani, M., & Heydari, J. (2012). Inner city development with an emphasis on the renovation of deteriorated fabrics. Tehran: Azarakhsh. (in persian)
85. Soltani, A. (2013). Discussions in urban transportation, with an emphasis on the sustainability approach Shiraz: Shiraz University. (in persian)
86. Taghipour, A., Mehrabian, A., & Seifipour, R. (2014). Economic approach to transportation-oriented development. Tehran: Pouya. (in persian)
87. Widyahari, N. L. A., & Indradjati, P. N. (2015). The potential of transit-oriented development (TOD) and its opportunity in Bandung Metropolitan Area. Procedia Environmental Sciences, 28, 474-482. [DOI:10.1016/j.proenv.2015.07.057]
88. Xie, J. (2017). Transit-Oriented Development (TOD) for Urban Sustainability: A Comparative Case Study of Beijing and Shenzhen, China.
89. Zabihi, H., Abdolah, B., & Abdolah, B. (2016). Evaluating and Determining the Role of Darvazeh-Dolat Station Complex With Transit-oriented development (TOD) Approach. Urban Management Studies, 8(26), 19-30. (in persian)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)