Haji Amiri H, Seghfi Asl A, Ashjaie M. Identify the causal pattern of sustainability principles Environment Based on Leed Regulations with Emphasis on Traditional Iranian Architecture (Case Study: Qom City). jgs 2024; 24 (72) : 9
URL:
http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3696-fa.html
حاجی امیری حسن، ثقفی اصل آرش، اشجعی مهدی. شناسایی الگوی علی اصول پایداری زیست محیطی براساس آیین نامه Leed با تاکید بر معماری سنتی ایران (مورد پژوهش: شهر قم). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 1403; 24 (72) :157-169
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3696-fa.html
1- دانشجوی دکتری معماری، گروه مهندسی معماری، واحد تهران جنوب،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، a.saghafi@iaut.ac.ir
3- استاد گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (4249 مشاهده)
صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل گشته اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی واقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان راملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز میکند. در طول سالیان گذشته راهکارها، معیارها و استانداردهای متفاوتی در زمینه ی بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان ها تدوین گردیده است که از جمله معیارهای قابل توجه در عصر حاضر می توان به لید( LEED) اشاره نمود. هدف پژوهش حاضر شناسایی الگوی علی اصول پایداری زیست محیطی براساس آیین نامه لید است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه اماری پژوهش حاضر را معماران و کارشناسان شهر قم تشکیل میداد. حجم نمونه به صورت هدفمند 25 نفر تعیین شد. به منظور دستیابی به هدف پژوهش از مدل دیمتل فازی استفاده شد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که از بین معیارهای پایداری زیست مجیطی براساس الگوی لید معیار سایت پایدار به عنوان تاثیرگذارترین معیار و معیار اولویتهای منطقه ای و نوآوری در طراحی به عنوان تاثیرپذیرترین معیار شناسایی شد. همچنین معیارهای انرژی،جو و کارایی آب و کیفیت هوای داخل ساختمان و مصالح و منابع به عنوان معیارهای حد واسط شناسایی شد
شمارهی مقاله: 9