مقالات آماده انتشار(موقت)
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
علی شماعی*1، سید حسین واحدی2، صغری آذرشب3، مسلم قاسمی4
1- دانشیار گروه جغرافیای و برنامه ریزی شهری دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی ، shamaiali@yahoo.com
2- کارشناسی ارشد جغرافیای و برنامه ریزی شهری دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی
3- چمران
4- استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی تهران
2- کارشناسی ارشد جغرافیای و برنامه ریزی شهری دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی
3- چمران
4- استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی تهران
چکیده: (435 مشاهده)
شهرنشینی و رشد شهری به عنوان پدیدهای جهانی، همۀ کشورهای دنیا را تحت تاثیر قرار داده است.شهر اهواز در طول حیات پرفراز و نشیب خود بافت‌های کالبدی متنوعی به خود دیده است. با گذشت زمان کاربری اراضی شهر اهواز دستخوش تغییرات زیادی شده است و گسترشی نامطلوب داشته است به گونه ای اراضی کشاورزی را بشدت تحت تاثیر قرار داده است. این پژوهش از لحاظ ماهیت هدف کاربردی و از نظر روششناسی توصیفی تحلیل میباشد. به همین منظور هدف اصلی این پژوهش بررسی روند گسترش فیزیکی شهر اهواز است. برای دستیابی به این هدف ابتدا روند گسترش فیزیکی در سطح شهر اهواز در طرح جامع مصوب سال 1389 بررسی شد و سپس 14 شاخص برای بررسی گسترش بهینه توسعه شهر اهواز استخراج شدند که با استفاده از منطق فازی (FUZZY) این شاخص ها استاندارد شدند و در ادامه برای مدل بهینه با استفاده از مدل تحلیل ترکیبی ANPDEMATEL سه سطح برای گسترش این شهر مشخص شده که در ترکیب با OVERLAYFUZZY و GAMA 9/0 در محیط Gis نقشه های خروجی نیز با استفاده از نرم افزارهای envi و arcgis استخراج گشت. نتایج نشان داد در سطح مدلهای پیشبینی کننده اراضی کشاورزی با وزنهای 0.101 و 0.118 بیشترین اهمیت و مهمترین عامل تغییر یافته در روند گسترش فیزیکی شهر اهوا بوده است همچنین با روی هم اندازی نقشه حاصل از گسترش فیزیکی در سال 1389 و نقشه خروجی سطح بندی گسترش فیزیکی مشخص شد که جهت گسترش فیزیکی کلان‌شهر اهواز با طرح جامع مصوب سال 1389 مطابقت ندارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
