با توجه به فرآیند افزایشی جمعیت، بخصوص جمعیت شهرنشین در جهان و افزایش فزاینده آلودگی­های ناشی از آن، ضرورت انجام مدیریت و برنامه­ریزی شهری بر اساس شاخص­های رویکردهایی مانند رویکرد شهر سالم اجتناب ناپذیر می­نماید. هدف این مقاله تحلیل کارایی و رتبه­بندی  شاخص­های شهر سالم از طریق ۳۶ شاخص (اقتصادی – اجتماعی، خدمات بهداشتی، زیست محیطی و مراقب بهداشتی) است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع تحقیق کاربردی- توسعه­ای است. برای تجزیه تحلیل داده­ها از فن برنامه­ریزی خطی ناپارامتریک تحلیل پوششی داده­­ها، روش کارایی متقاطع، مدل آنتروپی شانون و نرم­افزار Dea slover استفاده شده است. محدوده جغرافیایی این پژوهش استان خوزستان و جامعه آماری آن ۲۲ شهرستان طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ می­باشد. نتایج حاصله از این پژوهش نشان می­دهد از لحاظ کارایی نسبی شهرستان اهواز به دلیل مرکزیت استان و برخورداری از امکانات و خدمات زیرساختی و بهداشتی با یک فاصله نسبی زیاد با بیشترین میزان کارایی و سطح عملکرد عالی در رتبه اول را به خود اختصاص داده بود و شهرستان­های دزفول، شوش، خرمشهر، شوشتر، آبادان، مسجد سلیمان و بهبهان به عنوان شهرستان­های نیمه کارا انتخاب شدند.  و در نهایت می­توان نتیجه­گیری کرد که از نظر برخورداری از شاخص­های شهر سالم اکثر شهرستان­های استان ناکارا (۶۴ درصد) می­باشند.