دوره 12، شماره 25 - ( 5-1391 )                   جلد 12 شماره 25 صفحات 150دوره127فصل__Se | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


1- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
2- دانشجو ی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان ، abdoli_asghar@yahoo.com
3- دانشجوی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد علوم تحقیقات تهران
چکیده:   (5351 مشاهده)
برای سنجش و سطح بندی توسعهیافتگی مناطق، شاخص های بسیاری وجود دارد. هر یک از این شاخص‌ها دارای ارزش و اهمیت خاصی می باشند که با توجه به نوع هدف و روش مطالعه مورد استفاده قرار می‌گیرند. پژوهش حاضر با استفاده از 61 شاخص مربوط به بخش های مسکن، کشاورزی و صنعت به دنبال سنجش سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان لرستان و تعیین سطوح برخورداری آنها می باشد. روش تحقیق بصورت توصیفی – تحلیلی بوده و داده های تحقیق به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی و تاکسونومی عددی استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که نابرابری بین شهرستانهای استان طی دوره زمانی مورد بررسی در بخش مسکن و خدمات رفاهی- زیربنایی افزایش و در بخش کشاورزی و صنعت کاهش یافته است. همچنین باید بیشترین توجه را به شهرستان های محروم دلفان، الیگودرز و پلدختر داشت.
متن کامل [PDF 448 kb]   (4397 دریافت)    

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.