دوره 20، شماره 58 - ( 7-1399 )                   جلد 20 شماره 58 صفحات 318دوره301فصل__Se | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری،واحد سمنان،دانشگاه آزاد اسلامی،سمنان،ایران.
2- عضو هیئت علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد سمنان،دانشگاه آزاد اسلامی،سمنان،ایران ، z.karkeabadi@yahoo.com
3- عضو هیئت علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد سمنان،دانشگاه آزاد اسلامی،سمنان،ایران
چکیده:   (2419 مشاهده)
ارتقای زیست­ پذیری شهری و تحقق شهر زیست ­پذیر ارتباط تنگاتنگی با نحوه عملکرد دستگاه مدیریت شهری و نهادها و سازمان­های فعال در امور شهری دارد. شهرداری­ها به عنوان مهم­ترین نهاد هماهنگ کننده در امور شهر نقش تعیین کننده­ای در حل مسائل و مشکلات شهری داشته و مسئول توسعه اجتماعی و کالبدی شهرها می­باشند. در واقع شهرداری­ها وظیفه اصلی خدمت رسانی به شهروندان را برعهده داشته و مهم­ترین نقش را در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان بر عهده دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی سطح زیست­ پذیری شهر سمنان و تحلیل مسائل و مشکلات شهر سمنان از دیدگاه گروه­های مختلف (مسئولین ـ نخبگان) است. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی بوده و ابزار تحقیق پرسشنامه می­باشد. روایی و پایایی این پژوهش، با استفاده از تحقیقات مشابه قبلی و نظرات اساتید راهنما و مشاور پایان‌نامه، روایی ابزار تحقیق، تائید شده است. اعتبار درونی (پایایی) ابزار (پرسشنامه) نیز از طریق آلفای کرون باخ با مقدار 84/0 برای پرسش نامه‌ها نشان داده‌شده است. نتایج تحقیق نشان داد در بین مجموع شاخص‌های زیست­ پذیری شهر سمنان از دیدگاه نخبگان و مسئولین (با میانگین 76/2) در سطح پایینی ارزیابی شد. همچنین برپایۀ اولویت­بندی با تکنیک ANP "ارتقاء ظرفیت نهادی ـ سازمانی در مدیریت بهینه شهری (R7) " با بالاترین امتیاز (357/0R7: ) به عنوان بهترین راهکار و در واقع راهکار اصلی مقابله با مسائل شهری سمنان مشخص شد. همچنین راهکار "مدیریت یکپارچه بین سازمان­ های شهری جهت هماهنگی در اداره امور شهر (R6) " با (336/0R6:) به عنوان راهکار دوم انتخاب گردید.
واژه‌های کلیدی: مدیریت شهری، زیست پذیری، سمنان، ANP
متن کامل [PDF 2215 kb]   (698 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: جغرافیا و برنامه ریزی شهری
دریافت: 1398/9/21 | پذیرش: 1399/1/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.