مقالات آماده انتشار(موقت)
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه سیدجمال الدین اسدآبادی ، h.mahdnejad@gmail.com
2- تهران
2- تهران
چکیده: (147 مشاهده)
ایننوپولیس دایدوک به عنوان نماد درخشان علم و فناوری، نماد و قلب فعالیت های تحقیقاتی کرۀ جنوبی، اکنون به یک مرکز جهانی نوآوری تبدیل شده و بواسطۀ موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌ها، دارای امکانات بسیار مناسبی برای تجاری‌سازی فناوری در بخش‌های صنعتی تخصصی مانند فناوری اطلاعات و ارتباطات، است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، تبیین مدل توسعه و تکامل ساختار فضایی ایننوپلیس دایدوک جهت بهرهگیری از دستاوردها و تجربیات آن برای توسعۀ دانشبنیان در کشور است. روش پژوهش، توصیفی –تحلیلی و از نوع توسعهای است. از روش تحلیل محتوا برای تحلیل دادهها استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که ایننوپولیس دایدوک برای تحقق اهداف عملیاتی خود، به پنج منطقه( با مساحت 27/70 کیلومتر) متشکل از منطقۀ 1 به عنوان مجتمع تحقیقاتی دایدوک؛ منطقۀ 2، سایت یکپارچۀ شرکتهای سرمایهگذاری با فناوری پیشرفته؛ منطقۀ 3 مکان تمرکز مجتمعهای صنعتی؛ منطقۀ 4 به عنوان کمربند تجارت علمی بینالمللی و سایت توسعۀ آینده و در نهایت منطقۀ 5 منطقۀ توسعۀ صنعت دفاع ملی متشکل تقسیم میشود. حدود 11 درصد از تمام محققان سطح دکترا در کره، در ایننوپولیس دایدوک مشغول هستند. در حال حاضر، 22000 محقق و کارمند در حال انجام تحقیقات در زمینه‌های پیشرفته هستند و 10 درصد از نیروی انسانی پژوهشی کره در ایننوپولیس دایدوک است. 30 موسسه با بودجه دولتی، شش دانشگاه، بیش از 400 مرکز تحقیق و توسعه شرکتی و بیش از 1200 شرکت فناوری پیشرفته در این سایت قرار دارند. کسبوکارهای ریسکپذیر بیش از 94 درصد از کل شرکتها را تشکیل میدهند. مراحل گسترش فضایی ایننوپولیس دایدوک متشکل از تأسیس شهرک علمی دایدوک(1993-1973)، ایجاد نوآوری(1993-1997)، تشکیل خوشه نوآوری (1998-2003) و مرحله رشد خوشه نوآوری (2004 تا کنون)، است. در مجموع، مدل توسعه و تکامل ایننوپولیس دایدوک مشتمل بر مرحلۀ اولیه (مدل پارک علمی)؛ مرحلۀتوسعه (مدل تکنوپولیس) و مرحلۀ بلوغ (مدل خوشهای نوآوری) است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
| بازنشر اطلاعات | |
| | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
CC BY
نشریه «تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی» به‌طور کامل الزامات انتشار دسترسی آزاد را طبق«CreativeCommons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0)» رعایت می‌کند.
